EFSANE BAŞKAN – EFSANE TAKIM
Ahmet Celal ATAMAN (Trabzonspor’a bir şampiyonluk kazandıran eski başkan)
Şamil Ekinci’yi ilk kez Ankara’daki PTT maçından sonra Utku Bozoğlu vasıtasıyla tanıdım. PTT maçı ki, çoğu insan yenilgiyi talihsizlik olarak kabul eder. Bu maç bize lejyonerlerle yola devam edemeyeceğimizi göstermiştir. Belki bir yıl gecikmeli birinci lige çıktık ama bana göre öze dönüş dediğimiz hadise, hem zihinlerde, hem de uygulamada bu maçtan sonra başlamıştır. 1973-74 döneminde de Şamil Ekinci ile Salih Erdem’in başkanlığında aynı yönetimde beraber olduk. Herşey Trabzonspor içindi.
O dönem Trabzonspor birinci lige çıktı. Onu daha yakinen tanıdıkça müthiş bir Trabzon heveslisi olduğunu fark ettim. Çevresinde, çekirdek kadro dediğimiz yakın arkadaş grubunun oluştuğunu gördüm. Bunlar çok önemli insanlardı. Süha Akçay’dan, Utku Bozoğlu’na, Nizamettin Algan’dan, Ruhan Öngür’e kadar sürekli genişleyen bir kadro vardı. Ekonomik gücü de buna eklenince aranan başkan oldu. Ama hiçbir zaman “ben veriyorum, her şeyin hakimi benim? asla demedi.
Zaten o günkü yönetimdeki hiçbirimiz de o şekilde bir davranışı kabullenemezdik. Ama o dönemlerde çok daha önemliydi başkanların ekonomik gücü. Bugün görüyoruz ki, borç arttıkça başkanlık talepleri artıyor. Bu anlaşılması zor hadisedir, Artık bankalar kulübe para vermek için kuyruğa giriyor. O gün böyle bir şey yoktu, Bütün giderler başkan veya yöneticilerin katkılarıyla yürüyordu.
Şamil Ekinci, çok akıllı ve zeki idi. Bunu önce işadamlığında gösterdi. Trabzon’da ve Trabzonspor’da yaptığı yatırımlar ortada. Daha sonra da kulüp yöneticiliğinde, Futbolla ilgisi pek fazla yoktu ama yöneticilik anlayışı mükemmeldi. Uyumlu, ekip çalışmasına önem veren ve inanan bir başkandı. Yeri gelmiştir kulüp bütçesinin çok büyük kısmını finanse etmiştir.
